چند ماهی میشه که چند سطری به عنوان پیشنویس برای این نوشته یادداشت کرده بودم. اما خب این اواخر خیلی گرفتار بودم و نشد که اینجا چیزی بنویسم. امشب که یکی از بدهیهای کاری بزرگم رو پاس کردم، احساس کردم که بهترین فرصت برای سر زدن به اینجاست. خب پس بریم که داشته باشیم 🙂
داستان این نوشته از اینجا شروع میشه که فکر کنم حدود ۲-۳ ماه پیش یا بیشتر بود که، خیلی تصادفی یک ویدیوی حدودا ۳۰ ثانیه‌ای توی اکسپلورر اینستاگرام دیدم. ویدیو یک تیکه خیلی کوتاه از برنامه The Late Show بود که از شبکه CBS پخش میشه؛ مثل تقریبا تمامی قسمتهای اصلی این برنامه، این تیکه‌ای هم که من دیدم مربوط میشد به گفتگوی مجری (Stephen Colbert) با مهمون برنامه؛ حالا مهمون برنامه کی باشه؟ بله، همین عکسی که بالای نوشته میبینید 🙂
کیانو ریوز (Keanu Reeves) بازیگری که شاید اغلب همسن و سالهای من با دیدنش اولین چیزی که یادشون بیاد مجموعه فیلمهای سه گانه The Matrix باشه (اگر خبر نداشتین، بدونید که قراره سال ۲۰۲۲ قسمت چهارمش هم منتشر بشه)! توی این ویدیوی سی ثانیه‌ای مجری از کیانو میپرسه که “فکر میکنی وقتی ما میمیریم چی میشه؟” قبل از اینکه جوابش رو بگم شاید بد نباشه بگم که توی اغلب سایتهایی که راجع به این گفتگو چیزهایی نوشته بودن، اشاره کرده بودن که اصولا مجری میخواسته کیانو رو گیر بندازه! چرا؟ چون کیانو خیلی سال هست که گفته من اعتقادات مذهبی خودم رو دارم و لزوما از دین و مذهب خاصی پیروی نمیکنم. خب؟ چه ربطی داشت؟ هیچی دیگه، مسئله اینجاست که این سئوال از اون مدل سئوالهاست که شما فقط میتونی از جوابهای کلیشه‌ای که توی ادیان و مذاهب مختلف وجود داره برای جوابش استفاده کنی و اصولا جواب خیلی سرراست و منطقی براش وجود نداره، مگر اینکه بخوای بگی “هیچی! تموم میشه”؛ جوابهای ادیان و مذاهب مختلف هم که عموما توی یک فضای فکری مشترک هستن، میریم بهشت، میریم جهنم! اولش توی برزخ منتظر میشیم تا تکلیفمون مشخص بشه و بعدش میریم بهشت یا جهنم 😀
خب حالا کیانو چی گفت؟ هیچی دیگه، بعد از سئوال “فکر میکنی وقتی ما میمیریم چی میشه؟” یک مکث کوتاهی کرد و جواب داد “میدونم اونهایی که عاشقمون هستند (دوستمون دارن) دلشون برامون تنگ میشه!“؛ این جواب اینقدر جواب عجیب و پیش بینی نشده‌ای بود که این دفعه، استفان (مجری) چند لحظه‌ای مکث کرد (در اصل هنگ کرد!) و تنها کاری که از دستش بر میومد این بود که با کیانو دست بده و تشویقش کنه؛ جمعیت هم که خب دیگه کف کرده بودن 😉
راستش این جواب همونطوری که میتونه به عنوان یک جواب خیلی بیربط به حساب بیاد میتونه به عنوان بهترین و شفافترین جواب ممکن هم حساب بشه 🙂 شما چی فکر میکنید؟
از نظر من، ما قرار بوده چند سالی کوتاه یا طولانی توی این دنیا زندگی کنیم، تجربه کنیم، یاد بگیریم، یاد بدیم، عشق بدیم، عشق دریافت کنیم و در نهایت سعی کنیم که دنیای بهتری برای بعد از بودنمون بسازیم و بعدش هم بریم. همیشه هم فکر میکنم که متاسفانه یا خوشبختانه، بعد از رفتنمون، آب از آب تکون نمیخوره، باز هم روزها میان و میرن و …؛ اما مسئله همینجاست که از خودمون داستانی به جا گذاشتیم یا نه؟ اصلا داستانی وجود داشته که کسی دلش برای یکی از کاراکترهاش تنگ بشه، یا نه؟
کوکو و دنیای مرده‌ها!
انیمیشن کوکو (COCO) رو دیدین؟ اگر ندیدین که همین الان دانلودش کنید و در اولین فرصت ببینیدش (اسکار بهترین انیمیشن ۲۰۱۷ رو هم برنده شده). ماجرای این انیمیشن یکجورایی به مرگ و زندگی بعد از مرگ و … ربط پیدا میکنه؛ یکجایی از داستان یک جمله‌ای رد و بدل میشه که خیلی به این چیزایی که دارم میگم ربط پیدا میکنه:
وقتی دیگه کسی توی دنیای زنده‌ها، تو رو یادش نیاد، از این دنیا (دنیای مرده‌ها) هم محو میشی! ما به این میگیم مرگ نهایی!
آره دیگه، اینجوریاست! من دقیقا همیشه وقتی که به مرگ فکر میکنم همین بخشش میاد توی ذهنم که واقعا چقدر ممکنه طول بکشه تا دیگه کسی من رو یادش نیاد؛ چقدر طول میکشه تا داستانهایی که داشتم فراموش بشن و دیگه کسی خاطره‌ای ازم نداشته باشه 🙂 شاید خیلی هم مهم نباشه، اما خب بدم نمیاد که خیلی طول بکشه 😉 کلا به نظرم کار خیلی سختیه که بتونی برای طولانی مدت توی خاطره‌ها بمونی …
خلاصه اینکه، موضوع مرگ واقعا به نظرم یکی از پیچیده‌ترین مفاهیمی هستش که بشر داره باهاش سر و کله میزنه؛ اتفاقا توی یک فیلم دیگه‌ای که اسمش یادم نیست یک دیالوگی داشت که میگفت “خوش بحال فلانی (اونی که مرده بود)، الان رفته جزو اونایی که بالاخره میدونن بعد از اینکه میمیری چی میشه!” واقعا به نظرم یک مزیت رقابتی به حساب میاد 😆
امیدوارم که همیشه شاد و سلامت باشید و خاطراتتون برای طولانی مدت در ذهن اطرافیانتون بمونه 🙂
